อัตราขยายของเสาอากาศหมายถึงอัตราส่วนของความหนาแน่นกำลังของสัญญาณที่สร้างโดยเสาอากาศจริงและองค์ประกอบการแผ่รังสีในอุดมคติ ณ จุดเดียวกันในอวกาศภายใต้เงื่อนไขของกำลังไฟฟ้าเข้าที่เท่ากัน อัตราขยายของเสาอากาศหมายถึงอัตราส่วนของความหนาแน่นกำลังของสัญญาณ สร้างขึ้นโดยเสาอากาศจริงและองค์ประกอบการแผ่รังสีในอุดมคติ ณ จุดเดียวกันในอวกาศภายใต้เงื่อนไขของกำลังไฟฟ้าเข้าที่เท่ากันมันอธิบายเชิงปริมาณในระดับที่เสาอากาศรวมเอากำลังไฟฟ้าเข้า เกนนั้นสัมพันธ์กับรูปแบบเสาอากาศอย่างชัดเจนยิ่งกลีบหลักของรูปแบบแคบลงเท่าใด การเลือกปฏิบัติรองก็จะยิ่งน้อยลงและอัตราขยายก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้นอัตราขยายของเสาอากาศใช้เพื่อวัดความสามารถของเสาอากาศในการส่งและรับสัญญาณในทิศทางที่กำหนดเป็นหนึ่งในพารามิเตอร์ที่สำคัญที่สุดสำหรับการเลือกเสาอากาศของสถานีฐาน
โดยทั่วไปแล้ว การเพิ่มอัตราขยายส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับการลดความกว้างความละเอียดของคลื่นของการแผ่รังสีด้านหลังในระนาบแนวตั้ง ในขณะที่ยังคงรักษาประสิทธิภาพการแผ่รังสีรอบทิศทางบนระนาบแนวนอนอัตราขยายของเสาอากาศมีความสำคัญมากต่อคุณภาพการทำงานของระบบสื่อสารเคลื่อนที่ เนื่องจากเป็นตัวกำหนดระดับสัญญาณที่ขอบของปลอกผึ้ง และสามารถเพิ่มอัตราขยายได้
เพิ่มความครอบคลุมของเครือข่ายในทิศทางที่กำหนด หรือเพิ่มอัตราขยายในช่วงที่กำหนดระบบเซลลูลาร์ใด ๆ เป็นกระบวนการแบบสองทิศทางการเพิ่มอัตราขยายของเสาอากาศสามารถลดอัตรากำไรขั้นต้นของระบบสองทิศทางได้นอกจากนี้ พารามิเตอร์ที่แสดงถึงอัตราขยายของเสาอากาศ ได้แก่ dBd และ dBiDBi คืออัตราขยายที่สัมพันธ์กับเสาอากาศแบบจุดกำเนิด และการแผ่รังสีจะสม่ำเสมอในทุกทิศทาง: อัตราขยายของ dBd เทียบกับเสาอากาศเมทริกซ์สมมาตร dBi=dBd+2.15ภายใต้เงื่อนไขเดียวกัน อัตราขยายที่สูงขึ้น คลื่นจะเดินทางได้ไกลขึ้น
เวลาโพสต์: ส.ค.-25-2565